za. 20 jun. 2015 (afgelopen)
Jared James Nichols
Zaterdag 20 Juni zal Jared James Nichols op het podium van de Bosuil staan. Nichols wordt al in één adem genoemd met blues-grootheden als Joe Bonamassa en Kenny Wayne Sheperd.
Opgegroeid in Wisconsin had hij vóór zijn 21e al op meer dan 500 podia opgetreden, samen met grootheden als Buddy Guy, Kenny Wayne Shepherd en Derek Trucks. Deze spierballen bluesrock is zeer geschikt voor grote stadions als voorprogramma van grote bands als ZZ Top en Lynyrd Skynyrd, maar zal zeker nog beter uit de verf komen in de kleinere muziekcafés waar de muziekliefhebber direct voelt wat Jared James Nichols wil overbrengen, namelijk hetzelfde gevoel van zijn eerste bluesmoment.
Dit zou nog wel eens de laatste kans kunnen zijn om Jared James Nichols live in een zaal met zo'n intieme setting te zien spelen in Nederland, want het zou heel erg goed kunnen dat deze artiest binnenkort te groot is voor de kleine podia. Jared James Nichols heeft het inderdaad in zich om één van de grootste bluesgitaristen van deze eeuw te worden!
Little Ceasar
Little Ceasar komt uit Los Angeles en kwam op in 1987, in de tijd dat “Hair Bands” helemaal hot waren, en Little Caesar net buiten de boot viel. Ze waren wel langharig, maar getatoeëerde bikers die gevoelige rockmuziek met een vuistslag maakten. Daardoor vielen ze op, maar werden niet meteen geliefd. Er was een zekere botsing met een hun ruige uiterlijk en het geluid wat daar uit voort kwam. Zelf waren ze er echter ontzettend trots op om tegen de stroming in te zwemmen.
In 1990 brengen ze hun debuut Name Your Poison uit via Geffen Records, en de opvolger Influence in 1992. Een doorbraak zat er echter niet in, maar dat proberen ze nu opnieuw. Muzikaal gezien doet het denken aan een mix van AC/DC en Aerosmith, maar dan iets minder diepgaand en heel wat meer southern rock. Het is volop rocken, met een gevoelige snaar. Hun album American Dream bevat knallers als ‘Holy Roller’, ‘American Dream’ en ‘Hard Rock Hell’, die je het gaspedaal net iets verder in laten drukken. Aan ballads ontbreekt het uiteraard niet, die zijn er met ‘Prisoner Of Love’ en ‘Only A Memory Away’.
Hun doorzettingsvermogen is bewonderenswaardig, en zeker als ze na al die tijd nog zo’n energieke release weten te leveren. Geen sprankje vermoeidheid, maar dezelfde positieve instelling als iedere andere band die net begint door te breken!